ICO چیست؟ تفاوت عرضه اولیه کوین در ارز دیجیتال با IDO و IEO

بازارهای دیجیتالی پس از ابداع رمزارزها به وجود آمده‌اند‌. در آن زمان کمتر کسی فکر می‌کرد که این بستر مجازی بتواند تا این حد سودآور باشد.

توجه: این مطلب به هیچ وجه یک پیشنهاد مالی نیست!

زمانیکه برخی کوین‌های پر فروش مانند بیت کوین، اتریوم و غیره را مورد بررسی قرار دهید با بهای بالای آنها مواجه می‌شوید. در این وضعیت ممکن است این‌گونه تصور کنید که فرصت انجام یک سرمایه گذاری موفق را از دست داده‌اید.

غافل از اینکه شرکت در فرایند ico یا همان عرضه اولیه می‌تواند برایتان سودمند باشد.

ico در ارز دیجیتال چیست؟

ico عبارت مخفف شده‌ای از Initial Coin Offering است که به معنی عرضه اولیه سکه میباشد. عرضه اولیه سکه از جمله معانی است که به این اصطلاح نسبت داده‌اند.

بر اساس دیدگاه متخصصان این حوزه، آی سی او (ico) نوعی برون سپاری جمعی به حساب می‌آید‌. سرمایه گذاران با خرید عرضه اولیه می توانند یک توکن رمز نگاری شده که این شرکت آن را صادر کرده است، دریافت کنند.

توکن دریافتی می تواند یک سهم در شرکت و یا پروژه باشد و یا اینکه سرمایه گذار قادر خواهد بود تا با استفاده از این توکن، محصول شرکت را بخرد و یا از خدمات استفاده کند.

در این وضعیت یک پروژه بلاک‌چینی سعی می‌کند برای پیش‌برد اهداف خود تعدادی سرمایه‌گذار را جذب کند. زمانی که افراد نسبت به سرمایه‌گذاری در آن پروژه ترغیب شوند، صاحب پروژه به آنها توکن یا همان ارز دیجیتال می‌دهد. به عبارتی دیگر ico نوعی پیش فروش محسوب می‌شود.

در این عملیات سرمایه‌گذارها با استفاده از قدرت اقتصادی خود (که ازرمزارزها تشکیل می‌شود) از یک پروژه حمایت می‌کنند.

در ازای این همکاری مقدار مشخصی از توکن‌های آن پروژه دریافت می‌شود. عمده این توکن‌ها در ابتدا ارزش مشخصی ندارند یا بهای اقتصادی آنها نامعلوم است.

یکی از اولین و بزرگ‌ترین icoهای تاریخ به اتریوم تعلق دارد. عرضه اولیه اتریوم در سال ۲۰۱۴ انجام شد. در این تاریخ بیش از ۶۰ میلیون دلار از این ارز با بهای ناچیز ۳.۱۰ دلار به فروش رسید.

مراحل عرضه اولیه ico چگونه است؟

هنگامی که یک شرکت می خواهد از طریق ICO سرمایه جذب کند، باید چندین مورد را در نظر بگیرد.

• منابع مالی مورد نیاز برآورد شوند.
• زمان اجرای پروژه تخمین زده شود.
• تعداد رمزارز های عرضه شده بررسی شود.
• واحد پول برای انجام معاملات تعیین شود.
• ارائه اولیه سکه به صورت آنلاین انجام شود

بعد از این مراحل، در صورت موفقیت آمیز بودن پروژه به سرمایه گذاران سکه هایی اختصاص داده خواهد شد.

در طول فعالیت ICO، علاقه مندان پروژه برخی از توکن ها را خریداری می کنند که ممکن است بایت آنها ارز فیات و یا ارز دیجیتال پرداخت نمایند.

انواع ICO یا انواع عرضه اولیه کوین

عرضه اولیه سکه یا همان آی سی او بر اساس پارامتر‌های مختلفی تقسیم‌بندی می‌شود. یکی از اصلی‌ترین معیارهای دسته بندی آنها چگونگی جمع آوری سرمایه است.

به طور کلی انواع عرضه اولیه سکه به دو شکل عرضه اولیه کوین به شکل عمومی و خصوصی ارائه می‌شوند.

در نمونه عمومی، هر کسی می‌تواند در این رویداد شرکت کند. آن‌ دسته از عرضه‌هایی که برای عموم مردم طراحی شده‌اند معمولا در بستر صرافی‌های دیجیتال انجام می‌شوند.

زمانیکه مهلت عرضه اولیه عمومی به پایان برسد، توکن‌ها در طی یک بازه زمانی تعیین شده به حساب فعالان واریز می‌شود.

عرضه اولیه  خصوصی، مخصوص سرمایه‌گذاران قدرتمند است. به عبارتی دیگر icoهای خصوصی برای پیش‌برد اهداف خود به سرمایه‌گذاران خاص نیاز دارند. واضح است که این افراد باید سرمایه کلانی را برای ارائه داشته باشند‌.

البته دسته‌بندی این مقوله به اینجا ختم نمی‌شود. نحوه عرضه ممکن است به دو شکل ثابت و متغیر انجام شود.

در این میان دوعنصر نحوه عرضه و قیمت فروش دائما در حال تغییر‌اند. به گونه‌ای که در یک حالت قیمت یکسان و عرضه متغیر، و در حالت دیگر هر دو متغیر هستند.

همچنین به صورت کلی انواع عرضه اولیه در بازارهای مالی و ارز دیجیتال را میتوان در تصویر زیر مشاهده کرد.

بررسی مزایا و معایب ICO

عرضه اولیه کوین دارای مزیت ها و معایبی است که این موارد میتوانند به متغیر های بسیاری وابسته باشد. در ادامه به صورت کلی با مزیت ICO و معایب آن آشنا می شویم.

مزیت عرضه اولیه کوین (ICO)

اولین مزیت این بستر غیر متمرکز بودن آن است.‌ عمده پروژه‌ای ico ،در پلتفرم بلاکچین انجام می‌شود. به دلیل ساختار پیچیده این سیستم، امکان تقلب در آن وجود ندارد.

یعنی هر کس به اندازه بهایی که پرداخت می‌کند یا فعالیتی که انجام می‌دهد سهم دریافت می‌کند.نه بیشتر و نه کمتر.

دومین ویژگی مثبت این پروژه چگونگی بازاریابی آن است‌. از آنجایی که ایجاد کلیهicoها به وجود یک جامعه بستگی دارد، چگونگی بازاریابی آن از سایر پروژه‌های این چنینی آسان‌تر است.

سرمایه گذار اگر از اعتبار پروژه شما اطمینان حاصل کند به راحتی جذب می‌شود. این عملیات نقدینگی بالایی دارد. صفر تا صد این پروژه به گونه‌ای طراحی شده است که شخص بتواند با داشتن یک کیف پول دیجیتال در این رویداد شرکت کند.

فارغ از این موضوع اگر پروژه آی سی او به درستی انتخاب شود باید منتظر دریافت درصد سود بالایی باشید. عرضه اولیه اتریوم همواره مثال بارزی از یک ico موفق و پر سود است.

معایب عرضه اولیه سکه (ICO)

با این وجود این بستر دارای عیوبی است که نمی‌توان آنها را نادیده گرفت. اولین و مهم‌ترین مورد از معایب ICO، به امنیت این شبکه برمی‌گردد. امنیت عرضه اولیه سکه (ico) در برخی نمونه‌های آن بسیار اندک است.

در این موقعیت احتمال لو رفتن هویت و سایر داده‌های شخصی شما وجود دارد. فارغ از این مورد بسیاری از این پروژه‌ها کلاهبرداری هستند و تشخیص اعتبار آنها کار هر کسی نیست.

در نهایت بحث قانون‌گذاری به میان می‌آید. قوانینی که بر این رویداد وضع می‌شود بسیار ناپایدار است. یعنی ممکن است به راحتی ابطال شود یا تغییرکند.

در این حالت احتمال از دست رفتن سرمایه شما وجود دارد. به همین دلیل است که بسیاری از مقامات قضایی کشورهای مختلف با این پروژه‌ها موافق نیستند و در مورد استفاده از آنها هشدار می‌دهند.

 

IEO چیست؟

IEO مختصر شده عبارت Initial Exchange Offering به معنی عرضه اولیه صرافی است و به فرآیندی اشاره دارد که در آن یک پروژه در تلاش است با واسطه‌گری یک صرافی مورد اطمینان، سرمایه مد نظر خود را جذب کند.

به عبارت دیگر ایده پردازان یک پروژه با ارسال طرح نقشه خود به یک صرافی به دنبال کسب مجوزهای آن هستند.

حال اگر صرافی مخاطب آنها راتایید کند، این مجوز ارسال می‌شود. در این هنگام بخشی از توکن‌های آن مجموعه در اختیار صرافی قرار می‌گیرد. زمانی که کاربران به حد نصاب فعالیت خود در آن بستر برسند می‌توانند این دارایی‌ها را برداشت کنند.

استارتاپ‌های مختلف می‌توانند با بهره گرفتن از این تکنیک سرمایه مورد نیازخود را جمع آوری کنند. زمانی که عملیات جذب منفعت اقتصادی از طریق فروش رمز ارزها استارت می‌خورد، اولین کاری که باید توسط مدیران انجام شود تعیین مقدار توکن عرضه شونده است.

با توجه به اینکه صرافی واسطه فروش کوین‌ها است، صاحب پروژه باید درصد تعیین شده‌ای از کوین‌های عرضه شده را به همراه کارمزد لیست کردن آن را به صرافی پرداخت کند.

شاید این گونه فکر کنید که انجام این کار سود آنچنانی برای واحد صرافی ندارد. این درحالی است که افراد شرکت کننده در این پروژه هزینه دریافت رمز ارزها را در قرارداد دیجیتالی خود ثبت نمی‌کنند.

این افراد موظف اند درصرافی تعیین شده حساب کاربری باز کنند. پس از دایر شدن این حساب اشخاص می‌توانند با پرداخت رمز ارزهای خود به صرافی، مقدار مشخصی از توکن را دریافت کنند.

این شیوه ieo بسیار امن است. اگر صرافی انتخاب شده دارای شهرت مناسبی باشد، قطعا از پروژه‌های سر شناسی استفادهمی‌کند. از این طریق می‌توان تا حدودی پروژه‌های فیک را از نمونه‌های سودده آنها تفکیک کرد.

IDO چیست؟

IDO نیز مخفف عبارت Initial Dex Offering به معنی عرضه اولیه صرافی غیرمتمرکز است که پیاده کردن نقشه اصلی پروژه بر عهده ال پی یاهمان استخرهای نقدینگی است.

این واحد‌ها پس از فروش توکن‌های تعیین شده برای کاربران نقدینگی ایجاد می‌کنند. به عبارتی دیگر در این حالت صاحب پروژه می‌تواند توکن‌های نوپایی را ایجاد، و آنها را از طریق یک صرافی غیر متمرکز به افراد عرضه کند.
صرافی‌های غیر متمرکز با نمونه‌های معمولی آن تفاوت‌های زیادی دارند‌.

به عنوان مثال هیچ نهاد، سازمان یا شخص خاصی نمی‌تواند مالکیت آنها را از آن خود کند. برای جبران این حالت، صرافی غیر متمرکز مبادله همتا از طریق قراردادهای هوشمند را به رخ می‌کشد. در این وضعیت توکن بدون نیاز به واسطه به یک کاربر ملحق می‌شود.

بهره‌گیری از راهکار عرصه اولیه سکه با استفاده از یک واحد غیر متمرکز، روشی آسان و ارزان برای پیش‌برد اهداف یک پروژه است. در این حالت توکن‌ها به شکل عادلانه در میان متقاضیان تقسیم می‌شود.

واضح است که مجموعه‌هایی که از عرضه اولیه صرافی غیرمتمرکز (ido) استفاده می‌کنند، صرفه اقتصادی مد نظرشان را از مشارکت سرمایه‌گذاران مفرد دریافت می‌کنند. درصد زیادی از این صرافی‌ها می‌توانند بر روی تعداد شرکت کنندگان و مقدار توکن عرضه شده نظارت داشته باشند و آنها را محدود کنند.

لازم به ذکر است که این شیوه از عرضه هنوز در مرحله تکمیل شدن است و ممکن است در آینده تغییراتی در آن ایجاد شود.

 

تفاوت IDO و ICO

بسیاری از متخصصان این حوزه ido و ico را یک پروژه واحد تلقی می‌کنند. اما تفاوت عرضه اولیه کوین و عرضه اولیه صرافی غیر متمرکز چیست؟

به طور کلی فرآیند ido نسخه ای جدید از نمونه قبلی است که برای پوشاندن عیوب ICO به وجود آمده است. داشتن تمرکز بالا، ایجاد دسترسی بیشتر، حذف کمیسیون و کارمزد از جمله مزایایاین شیوه نوین است.

در ادامه برخی از مهم‌ترین تفاوت‌های میان ico و ido را درج می‌کنیم.

● اگر یک پروژه آی سی او استارت بخورد صفر تا صد فرایندبازاریابی و جذب سرمایه به عهده ایجاد کننده اصلی است. ایندرحالی است که با ورود یک صرافی غیر متمرکز به این روند، اینمسئولیت‌ها به این واحد منتقل می‌شود.

● از دید بسیاری از افراد idoها دارای ثبات بیشتری هستند. چراکه صرافی تعین شده به قصد کم کردن حجم فروش توکن‌ها را به صورت یکجا به سرمایه‌گذاران پرداخت نمی‌کند. این پرداخت ممکن است در چند مرحله انجام شود.

● عرضه سکه به کمک یک صرافی غیر متمرکز از امنیت بالایی برخوردار است. درواقع خطر نفوذ به داده‌ها در این موقعیت بسیار کم است‌. این در صورتی است که رویدادهایی که بر روی شبکه ico انجام می‌شوند ممکن است فاقد امنیت لازم باشند.

● درصد نقدینگی آی دی او از نمونه دیگر آن بیشتر است‌. به دلیل این شفافیت ido گزینه مناسب‌تری برای ایجاد یک پروژه رمزنگاری شده است.

● زمانی که فروش آغاز می‌شود توکن‌ها بلافاصله در صرافی غیرمتمرکز لیست می‌شوند. انجام این روند در پروژه ico ممکن است کمی زمان‌بر باشد.

 

در جدول زیر به صورت خلاصه، به بررسی تفاوت های میان ICO، IDO و IEO میپردازیم.

کلام پایانی

استارت پروژه ico یک نوع برون سپاری جمعی است‌. پروژه بلاک‌چین، سرمایه گذار و توکن از جمله عناصر اساسی این فرآیند هستند. در این موقعیت یک پروژه بلاک چینی برای توسعه اهداف خود تلاش می‌‌کند تعدادی سرمایه گذار جذب کند.

در ازای این همکاری شخص سرمایه‌گذار تعداد مشخصی توکن دریافت می‌کند. این روند با عنوان عرضه اولیه سکه نیزشناخته می‌شود.