قطعا برای همه ما به عنوان تریدرهای ارز دیجیتال تا به حال این سوال پیش آمده است که دقیقا تفاوت مارجین و فیوچرز چیست؟ به همین دلیل تصمیم گرفتیم تا برای شما کاربران گرامی و فعالین حوزه کریپتوکارنسی یک مطلب جامع در این باره بنویسیم.
معاملات مارجین چیست؟
مارجین یک استراتژی معاملاتی است که به سرمایه‌گذاران اجازه می‌دهد بدون استفاده از وجوه خود و به جای قرض گرفتن پول از یک کارگزار، دارایی بیشتری را خریداری کنند. معاملات مارجین در بازار کریپتوکارنسی هیچ تفاوتی با معاملات مارجین سنتی ندارند. تامین مالی مارجین به معنای وامی برای معامله یک دارایی دیجیتال است که در آن مارجین (پول قرض گرفته شده) از یک کارگزار است.
دارایی‌هایی که موجودی حساب معاملاتی مارجین را تشکیل می‌دهند، به عنوان گواهی (وثیقه) جهت پوشش ریسک و زیان‌های احتمالی استفاده می‌شود (به‌ویژه هنگام معامله با اهرم)؛ یعنی شما اگر دچار ضرر ٪۱۰۰ شوید تمامی دارایی شما به صرافی برای جبران ضرر پرداخت می‌شود. اگر ارزش سرمایه‌گذاری به میزان قابل توجهی کاهش یابد، شرکت کارگزاری یا صرافی ارز دیجیتال دارایی‌های یک معامله‌گر را برای خود نقد می‌کند که در این لحظه به اصطلاح فرد معامله گر لیکوئید شده و دارایی اش صفر می‌شود.
سرمایه‌گذار برای معامله کریپتوکارنسی با مارجین باید از سوی ارائه‌دهنده خدمات یک حساب مارجین (مثل یک صرافی ارز دیجیتال خارجی نظیر بایننس) تایید شود که در آن ارز دیجیتال، پول نقد یا اوراق بهادار را به عنوان وثیقه برای وام واریز کند. در معاملات مارجین ارزهای دیجیتال، اهرم، سود و ضرر را تقویت کرده و ممکن است کال مارجین (margin call) رخ دهد.
کال مارجین به صرافی یا کارگزار اجازه می دهد وثیقه سرمایه‌گذار را بدون اجازه او نقد کند. شما برای جلوگیری از نقد کردن اجباری دارایی هایتان توسط صرافی ارز دیجیتال، می‌توانید به صرافی مذکور پول بیشتری واریز کنید تا قیمت لیکوئید شدن شما متفاوت شود.
معاملات مارجین چگونه کار می کنند؟
هدف معاملات مارجین افزایش سود سرمایه‌گذاران است. اما اگر معامله‌گر نداند مارجین چگونه کار می‌کند، ممکن است برای او ضررهای قابل توجهی را به همراه داشته باشند. هنگام کار با مارجین، سرمایه‌گذاران کریپتو برای معامله از یک صرافی وام می‌گیرند. آنها ابتدا پول نقد را به یک حساب مارجین واریز می‌کنند که به عنوان وثیقه برای وام، نوعی سپرده تضمینی استفاده می شود.
سپس شروع به پرداخت بهره پول قرض شده می‌کنند که با توجه به شرایط فعلی بازار می‌توان آن را در پایان وام یا با اقساط ماهانه یا هفتگی پرداخت کرد؛ وام برای افزایش قدرت خرید سرمایه‌گذاران و خرید بیشتر ارزهای دیجیتال ضروری است و دارایی‌های خریداری شده به طور خودکار به وثیقه وام مارجین تبدیل می‌شوند.
مبلغی که سرمایه‌گذار مجاز به قرض گرفتن است به قیمت دارایی خریداری شده و ارزش وثیقه بستگی دارد. با این حال، معمولاً یک صرافی به سرمایه‌گذار پیشنهاد می‌کند تا ۵۰ درصد قیمت خرید ارز دیجیتال را در مقابل مقدار وثیقه موجود در حساب وام بگیرد. بنابراین، برای مثال، اگر سرمایه‌گذار بخواهد ۱۰۰۰ دلار ارز دیجیتال بخرد و نیمی از آن را در معامله مارجین قرار دهد، برای بازپرداخت وام اولیه به حداقل ۵۰۰ دلار وثیقه نیاز دارد.
مقاله پیشنهادی: آموزش خرید و فروش ارز دیجیتال
اهرم معاملات مارجین
در یک حساب مارجین معمولاً برای انجام معاملات باید leverage (اهرم) مشخص کنید که اهرم آن نشان دهنده نسبت وجوه قرض گرفته شده به مارجین است. مثلا معامله مارجین می‌تواند باعث ایجاد یک معامله ۱۰۰۰۰ دلاری با اهرم ۱۰x باشد. در این صورت، معامله‌گر باید ۱۰۰۰ دلار از سرمایه خود را برای اجرای معامله وثیقه کند.
این نسبت‌های اهرمی بسته به پلتفرم معاملاتی و بازارهای مالی متفاوت است. به عنوان مثال، بازار سهام دارای نسبت 2x است. در مقابل برای قراردادهای فیوچرز، این نسبت به 15x افزایش می‌یابد. در معاملات مارجین کریپتو، جایی که قوانین همیشه مانند بازارهای سنتی وضع نمی‌شوند، نسبت لوریج می‌تواند از 2x تا 125x متغیر باشد.
معاملات مارجین شامل معاملات خرید (لانگ) و فروش (شورت) است. هنگامی که افراد پوزیشن خرید یا لانگ باز می‌کنند، معتقدند قیمت دارایی مورد نظر افزایش می‌یابد. در مقابل یک پوزیشن فروش بر این فرض استوار است که قیمت احتمالا کاهش خواهد یافت. در این صورت، سرمایه‌گذار در صورت سقوط دارایی سود خواهد برد.
مزیت معاملات مارجین افزایش سود است، اما از طرفی سرمایه‌گذاران ممکن است پول خود را از دست بدهند. دارایی‌های معامله‌گر، وثیقه وام است و در صورتی که ارزش آنها به زیر یک آستانه ثابت کاهش یابد، کارگزار حق فروش را برای خود محفوظ می‌دارد مگر اینکه سرمایه‌گذار وجوه بیشتری را به‌عنوان وثیقه تزریق کند تا به حداقل‌های مورد نیاز برای معامله مارجین دست یابد.
معاملات فیوچرز چیست؟
فیوچرز نوعی از قراردادها و مدل های ترید است که خریدار و فروشنده بر سر معامله یک ارز دیجیتال با قیمت تعیین شده در تاریخی مشخص در آینده توافق می‌کنند. برخی از علاقه‌مندان به ارز دیجیتال ترجیح می‌دهند به جای خرید و فروش واقعی یک کوین، از طریق معاملات فیوچرز سرمایه‌گذاری کنند (یعنی یک قرارداد بدون رد و بدل شدن هیچ رمزارزی) و به طور کلی از تحمل دردسرهایی که اکثر پلتفرم‌ها برای معامله کریپتو دارند، اجتناب کنند.
در معاملات فیوچرز هم ممکن است ضرر کنید. با این حال، به دلیل قابلیت پوشش، ضرر کاهش می‌یابد و می‌تواند نسبت به معاملات مارجین کمتر باشد. قراردادهای فیوچرز مانند حساب‌های مارجین، مستلزم افتتاح یک حساب معاملاتی است که باید توسط صرافی یا کارگزار تأیید شود.
معامله فیوچرز چگونه کار می کند؟
معاملات فیوچرز در بازار ارزهای دیجیتال به سرمایه‌گذاران اجازه می‌دهند تا روی قیمت بیت کوین به نوعی پیش بینی انجام دهند. این فرآیند بدون توجه به قیمت واقعی دارایی در آن تاریخ آتی اتفاق می‌افتد و توسط مبادلات فیوچرز که باید اجرای قرارداد را در تاریخ انقضای آن تضمین کنند، تنظیم می‌شود. در معاملات کریپتو، قراردادهای فیوچرز اغلب قراردادهای سه ماهه یا دائمی هستند.
قرارداد فیوچرز شامل موارد زیر است:
- تاریخ انقضا: زمانی که قرارداد فیوچرز در شرایط از پیش تعیین شده تسویه می‌شود.
- ارزش قرارداد: مقدار ارز دیجیتالی که دارایی زیربنایی تحت پوشش قرارداد را تشکیل می‌دهد.
- اهرم: برخی صرافی‌ها (مانند kucoin) به معامله‌گران اجازه می‌دهند برای افزایش سایز پوزیشن خود و سود بالقوه پول قرض بگیرند.
- نوع تسویه: معمولاً می‌تواند به صورت ارز دیجیتال، پول نقد یا از طریق حواله بانکی باشد.
آیا معاملات مارجین و فیوچرز مشابه هستند؟
معاملات مارجین در بازار اسپات (spot) معامله می‌شوند، در حالی که معاملات فیوچرز در بازار مشتقات روی دارایی‌های آتی رخ می دهد.
معاملات مارجین و معاملات فیوچرز هر دو استراتژی‌هایی هستند که سرمایه گذار را ملزم به داشتن مهارت‌های معاملاتی پیشرفته می‌کند. هدف آنها اجازه دادن به سرمایه‌گذاران برای خرید بیشتر دارایی دیجیتال با پول کم است. هر دو بازار بر اساس پیش‌بینی قیمت عمل می‌کنند و رویکردهای متفاوتی برای دستیابی به یک هدف واحد دارند.
تفاوت معاملات مارجین و فیوچرز
۱. بازارهای مختلف
تفاوت اصلی بین معاملات مارجین و معاملات فیوچرز در بازاری است که در آنها معامله می‌شوند. مارجین در بازار اسپات (ترید ارز دیجیتال معمولی) معامله می‌شود، در حالی که معاملات فیوچرز قراردادهایی هستند که در بازار مشتقه مبادله می‌شوند.
۲. لوریج
معاملات مارجین در کریپتو معمولا دارای اهرمی بین ۵ تا ۲۰ درصد هستند، در حالی که معمولاً در معاملات فیوچرز از ۱۰۰ درصد فراتر می‌رود.
۳. تخصیص وثیقه
در حالی که قراردادهای فیوچرز فقط به یک سپرده به عنوان وثیقه نیاز دارند، حساب‌های مارجین ارز دیجیتال به معامله‌گران اجازه می‌دهند تا از طریق نوعی وام با بهره، بازار اسپات را تحت تاثیر قرار دهند. به عبارت دیگر معاملات مارجین بر روی نمودار قیمت لحظه ای یک ارز دیجیتال تاثیر مستقیم دارند اما در فیوچرز اینطور نیست زیرا همانطور که گفتیم در معاملات فیوچرز هیچ رمزارزی مبادله نمی‌شود بلکه صرفا یک قرارداد میان شما و صرافی است.
مقاله پیشنهادی: تریدینگ ویو چیست
۴. مدت زمان
از آنجایی که بازار اسپات دائمی است، معامله‌گران مارجین باید تعیین کنند که چه مدت می‌خواهند کوینهای خود را تحت لوریج نگه دارند. از سوی دیگر، قراردادهای فیوچرز قراردادهایی با تاریخ انقضا هستند که تعیین می‌کنند تا چه مدت می‌توانید یک پوزیشن را حفظ کنید.
۵. سرمایه‌گذاران
معاملات مارجین بیشتر برای سرمایه‌گذاران کوتاه مدت است، در حالی که معاملات فیوچرز بیشتر به سرمایه گذاران بلندمدت اشاره دارد.
آیا معاملات مارجین و فیوچرز ابزارهای پر ریسکی هستند؟
در حالی که سرمایه‌گذاران، معاملات مارجین و فیوچرز را به دلیل بازدهی بالقوه‌شان بسیار جذاب می‌دانند، اما باید محتاط باشند و همه ریسک‌ها را قبل از اتخاذ آنها در نظر بگیرند زیرا با انتخاب اهرم های بالا ممکن است تا به راحتی لیکوئید شوید.
ریسک های مرتبط با معاملات مارجین
معاملات مارجین به دلیل مولفه اهرمی خود ریسک بیشتری نسبت به معاملات استاندارد دارند. به خصوص باتوجه به اینکه ارزهای دیجیتال دارایی‌های بسیار بی‌ثبات و غیرقابل پیش‌بینی هستند، سرمایه‌گذار ممکن است برای جلوگیری از لیکوئید شدن، وجوه بیشتری را به عنوان وثیقه ارائه دهد.
همچنین در معاملات مارجین، سرمایه‌گذاران از روز اول شروع به پرداخت بهره وامی که برای معامله مارجین گرفته‌اند می‌کنند و با افزایش سود، بدهی افزایش می‌یابد. به همین دلیل، معاملات مارجین برای سرمایه‌گذاری‌های کوتاه‌مدت مناسب است، زیرا با پرداخت بهره در دوره طولانی، احتمال کسب سود کمتر می‌شود.
ریسک های مرتبط با معاملات فیوچرز
ریسک اصلی مرتبط با معاملات فیوچرز، اهرمی است که سرمایه گذاران می‌توانند برای پوزیشن‌های خود درخواست کنند. به طور معمول، قراردادهای فیوچرز دارای اهرم بسیار بیشتری نسبت به معاملات مارجین هستند، بنابراین انجام معالات با اهرم های بالاتر، ریسک شما را بیشتر می‌کند.
همراه با نوسانات شدید بازار ارزهای دیجیتال، قیمت یک قرارداد فیوچرز ممکن است در تاریخ انقضا به نفع سرمایه‌گذار نباشد. مهمتر از همه، مبتدیانی که دانش کمی از بازارها و استراتژی‌ها دارند، باید قبل از سرمایه‌گذاری در معاملات مارجین یا معاملات فیوچرز، مهارت‌های معاملاتی لازم را کسب کنند، زیرا آنها ابزارهای سرمایه‌گذاری پرخطری محسوب می‌شوند.
